Niet Normaal

Niet Normaal


'Het maakt me niet uit wat ze zegt! Je moest alleen maar de kamer op slot doen.' ik moest mijn oor tegen de deur houden om er iets van te kunnen verstaan. Wie laat er ook zon dom iemand de gevangenen bewaken? Dat doe je niet zeker niet als die gevangenen al vanaf haar tweede misdaden aan het plegen is met haar ouders.
Tja nu jullie dit lezen denk je vast hoe komt ze hier terecht? Nou dat zal ik jullie vertellen. Het begon al voor mijn geboorte dus daar weet ik alleen over wat me verteld is.


Oké mijn ouders deden er alles over om een kind te krijgen. Echt alles! Ze hadden elkaar leren kennen tijdens een bankoverval. Niet echt romantisch maar het was liefde op het eerste gezicht. Hij was in zijn eentje en zij was er samen met haar ex-man. Het was niet zo geplant hoor maar toen ze elkaar tegen kwamen heeft mijn vader de ex van mijn moeder neergeschoten. Hij heeft ook het pistool om haar gericht maar kon nog net voorkomen dat hij schoot. Mijn moeder was in die tijd een echte schoonheid nu nog steeds hoor maar ze is al een beetje ouder. Tja van het een komt het ander. Ze trouwde en leefde nog lang er gelukkig. Grapje als dat zo was zou ik nu niet gevangen zitten. Ze trouwde een maand na de begrafenis en kochten een huis in Amerika. Na die bank overval hadden ze genoeg geld om royaal te leven maar dat ging al snel vervelen. Ze miste wat in hun leven. Mij. Nou eigenlijk miste ze twee dingen. Mij. En het gevaar. Mijn moeder kon niet zwanger worden. Net toen ze wilde opgeven kwam de oplossing. Een geheim laboratorium dacht iets gevonden te hebben hoe ze toch een kind konden krijgen. Het koste natuurlijk handen vol geld maar daar hadden ze genoeg van dus melden ze zich aan. Na het aanmelden ging het eigenlijk heel snel ze moesten naar het geheimen lap op de Zuidpool en daar deden ze een paar testen. Mijn ouders waren niet de enigen die zich hadden aangemeld. Niemand was echt blij toen mijn moeder daar kwam. Altijd als mijn vader er niet bij was, en dat was best vaak want hij had belangrijken zaken te doen, hij was dus gewoon een bank aan het overvallen of iets anders in die richting. Maar altijd als mijn vader er niet bij was keken de mannen van de andere vrouwen niet iets te lang naar haar. Niet dat mijn moeder dat wat uitmaakte want ze was het wel gewend maar ze begon ze uit te dagen. Toen de artsen dat merkte begonnen ze aan een ander project, toen dat project klaar was lieten ze mijn moeder weten dat ze niet zwanger kon worden van alleen mijn vader. Maar wat als ze zaad van meerdere mannen zouden mixen en er dan mee aan het werk gingen dan zou het vast wel lukken. Mijn moeder wou het eerst met mijn vader bespreken maar omdat niemand wist hoe lang het nog zou duren voor hij terug zou komen en er niet zo veel tijd was moest ze zelf bepalen wat het zou worden. Ze had een week de tijd. Toen die week om was besloot ze het toch maar te doen op een voorwaarden zij mocht zelf kiezen welke mannen. Zo gezegd zo gedaan ze koos alleen maar mooie mannen die ook iets konden. Eigenlijk waren het alleen maar goeduitziende criminelen maar daar had ze zelf voor gekozen. Pas na twee maande kwam mijn vader weer langs, hij had flink verdiend en vond het helemaal niet erg wat mijn moeder gedaan had. Nu er over denk volgens mij vond hij het geweldig wat ze gedaan had. Nu was de kans dat ik lelijk en ongetalenteerd zou worden 0,0.
Maar goed ik dwaal af. Ik werd dus geboren op 1 januari om klokslag 12.
Mijn ouders waren door het dollen en de dokters waren blij dat het gelukt was. Maar voor mijn ouders weg mochten waarschuwde ze dat ik niet een gewoon kind was. Om hun experiment uit te voeren moesten ze het DNA veranderen, dat hadden ze er niet bij gezegd maar mijn ouder waren zo blij dat ze er niet naar luisterde. Zo kwam het dat ik een beschermend leven leiden tot ik een werd. Voor mijn eerst verjaardag kreeg ik een loper. Niet echt een cadeautje voor een gewoon klein kind hè. Maar ik was dan ook niet gewoon. In mijn eerst week thuis had ik geen enkele keer gehuild mijn ouders maakt zich zorgen maar de dokter zei dat dat normaal was. En toen ik uiteindelijk ging huilen wouden ze niks anders dan dat ik mijn mond hield, lekker duidelijk niet?
En later toen het duidelijk werd dat ik alles wat hun zeiden kon volgen werd ik vaak in mijn kamer opgesloten zodat ik hun niet kon afluisteren, ik was ten pas een half jaar. Om de twee maanden moesten mijn ouders contact opnemen met het lab zodat ze op de hoogte bleven van alles wat ik deed. Zodra ik kon lopen en praten begonnen ze met me les te geven.
Nou ze deden dat niet zelf maar ze huurde mensen in, de besten die er te huur waren. Nu ik terug denk, denk ik niet dat ze het zo’n probleem vonden om me les te geven. Ik was een ijverige leerling en deed meer dat me beste, waar ik aan begon moest af en het moest goed ook.
En natuurlijk hielp mijn uiterlijk er ook een beetje bij.
Iedereen had verwacht dat ik net zo mooi zou worden als mijn moeder maar ik werd mooier. Veel mooier als ik de mensen om me heen moest geloven. Een soort oom van moederskant kwam vaak langs en ik was gelijk al dol op hem, hij was groot en sterk en ik voelde me veilig bij hem. hij was niet echt mijn oom maar iedereen noemde hem gewoon zo. Zijn naam was Wil en mijn ouders huurde hem in als mijn bodyguard en bediende.

---------------------------------------------------

Ik verveel me een beetje. Moet ik verder of niet?

Jaaaahh je moet verder, oké het is een lul-verhaal, maar je kan er nog best wat moois van maken hoor